درباره نذر و نیاز‌های متفاوت مردم به بهانه اربعین | نذر برای نیاز زمانه

گروه فرهنگ | شهرآرانیوز - حامد عسگری را حتما خیلی‌ها با شعر‌ها و کتاب هایش می‌شناسند. به ویژه با شعری که برای زلزله بم سرود: «داغ داریم نه داغی که بر آن اخم کنیم/ مرگمان باد اگر شکوه‌ای از زخم کنیم» او حالا در این روز‌ها و شب‌ها که با یاد امام حسین (ع) و اربعینش گره خورده، در یکی از ویژه برنامه‌های تلویزیون به همین مناسبت حضور دارد. برنامه‌ای که یک بخش از قسمت‌های اخیر آن، در روز‌های گذشته در فضای مجازی دست به دست شد.

او خاطره‌ای نقل کرد که پیش از این هم بار‌ها و بار‌ها در برنامه‌های مختلف از آن یاد کرده و بین مردم چرخیده است؛ خاطره‌ای می‌گوید از مردی که سایه اش را نذر زائران امام حسین (ع) کرده است: «من تو کربلا داشتم می‌رفتم، گرسنه شدم. یه جا زدم بغل غذا بخورم. نشستم لب یه جدول یه غذا گرفتم و داشتم می‌خوردم که یه آقایی اومد و در نزدیک‌ترین فاصله با من ایستاد. قد ۲ متر، عرض شونه ۹۰، یه دشداشه چرک مرد تنش. اومد بغل من، من یه ذره رفتم اون ورتر. غذام رو خوردم رفتم به این صاحب موکب گفتم غذای خوب داری می‌دی، پذیرایی به این شیکی و‌تر و تمیزی. این بابا...؟ دست گذاشت رو شونه من گفت کاریش نداشته باش. این از یه روستایی اومده هیچی نداره. نذر کرده سایه بشه زائر‌ها بشینن تو سایه ش غذا بخورن.»

شاید خود شما هم خیلی از این نذر‌های جالب و خالصانه را تاکنون دیده یا درباره آن شنیده باشید. شاید هم به لطف فضای مجازی از انواع و اقسام آن باخبر شده باشید. اتفاق‌هایی که هر سال در همین موعد رخ می‌دهد، اما تکراری نمی‌شود. خبرگزاری فارس در مهر ۹۸، از هدیه آدم‌های خیر در پایانه مسافربری کرمان نوشته بود که بی نام و نشان به پایانه می‌آمدند، یک یا چند بلیت به مقصد شهر‌های مرزی خریداری می‌کردند و بلیت‌ها را می‌سپردند به مسئول فروش پایانه تا به مسافران کربلا، بلیت نذری هدیه کنند.

به عنوان نمونه‌ای دیگر، مدتی پیش، تصاویر یک موکب در نجف، در فضای مجازی دست به دست شد که با سیم کشی و نصب پریز‌های برق بر سر راه زوار، باعث شده بود تا مردم بتوانند گوشی‌های همراه خود را به راحتی به شارژ بزنند و دچار مشکل خاموشی گوشی نشوند. کاری که اتفاقا خیلی هم از آن استقبال شد و در این عصری که گوشی از آدم‌ها جدا نمی‌شود، به خیلی‌ها کمک کرد.

نمونه  دیگر این اتفاق در مشهد خودمان بود. موکبی با نام القلم که چهار سال است سعی کرده با خلق آثار هنری حال و هوای کربلا را به مشهد بیاورد و عواید فروش آثارشان را صرف فعالیت‌های اجتماعی و خیریه کنند. کرونا حالا باعث شده این نذر و نیاز‌ها شکل و شمایل دیگری هم به خود بگیرد. از نذر تهیه کپسول‌های اکسیژن برای نیازمندان گرفته تا ارسال کمک‌های معیشتی برای مناطق محروم. نذر‌هایی که می‌گوید مردم ما برای مهربانی کردن به یکدیگر فقط دنبال بهانه هستند.